اندر حکایات تیمی کهکشانی...

          کامل کاسیاس 
            بازدید : 362
          چهارشنبه 16 فروردین 1391
           نظرات (1)
        

منت خدای را عزوجل که کهکشانیها را آفرید تا کاهکشانیها بی سرور نمانند.
اینجانب تصمیم بر این گرفتم تا با لحنی ادبی وطنزآلود به معرفی تیم وبازیکنان محبوبمان پرداخته ودمی را باهم بخندیم وخوش باشیم.پس لطف فرموده خیلی مطالب بیان شده راجدی نگرفته وصرفا محض تلطیف خاطر مطالعه فرمایید.اگر خوشتان آمد که نوش جانتان اگرهم بدتان آمد ویا اصلا انگیزه ای برای خواندنش نداشتید و خواستید صاف برجک ما را هدف بگیرید خواهشمند است عفو بفرمایید که بیش از این نه مجالی بود ونه حوصله ای.
واما بعد، از خط دفاع پولادین تیم آغاز نموده به انضمام تک وتوک سوراخهایی که گاهی اوقات تو ذوق میزند وآنهم از مرد متعصب تیم با چاشنی کمی تا قسمتی خشونت که منظور همان په په خودمان است.و اندر تعصبات این بازیکن همین بس که اگر توپ رد شود بازیکن هرگز و اگربازیکنی سر راه جناب ایشان قرار گیرد مانند کپه گلی نقش بر زمین شده علی الخصوص اگر بازیکنی سوسول وظریف اندام باشد که به زور دارو و دوا سر پا ایستاده و البته وقتی هم که روی زمین ولو گشته اند هم از الطاف بی پایان ایشان بی نصیب نمانده ودست و پا وشکمبه وسیرابی و سایر انضمامات بدنشان زیر استوکهای کفش ایشان ورزیده گردیده تا درس عبرتی باشد برای سایرین.
واما جناب راموس که با په په رقابتی تنگاتنگ دارند بر سر کارت گرفتن که اگر فصلی بگذرد وایشان دو سه باری اخراج نگردند مثل این است که ساندویچشان را بدون نوشابه میل فرموده واصلا به دهان مبارکشان مزه نمیدهد واگر په په تکلی یک پا روند ایشان دو پا رفته واگر پپه دوپا روند ایشان از پشت و اگرهم هردو باهم به قصد بازیکنی روند که دیگر هیچ واز قرار معلوم در رختکن با هم قرار مدار گذاشته که:شکمش را تو سفره کن سیراب شیردونش را هم من بیرون میکشم که البته اغراق امیز بود وشما جدی نگیرید.
واما جناب مارسلو که سمت چپ تیم را اتوبانی ساخته البته دو طرفه با دور برگردانهای فراوان و وقتی لباس سفید تیم را میپوشد با آن موهای کلاه گیس مانندش بی شباهت نیست به قارچی سفید با کلاهکی سیاه وهمچون ماهی لیزی که نمیتوان در دست نگاهش داشت چنان از بین بازیکنان حریف میلولد و میلغزد واز هر سوراخ تنگ و گشادی عبور میکند که لحظه ای از دیدها پنهان شده ولحظه ای بعد اورا همراه با توپ درون دروازه حریفان میبینیم والبته کوئنترائویی هم هست جایگزینش که بهتر است تابلوی نو اسموکینگ را بیشتر جدی گرفته و از دخانیات و سیخ ومنقل دوری نموده و نصیحت جناب گواردیولا که درود همه رئالیها بر او باد(البته به تعداد موهای سرمبارکشان) را آویزه گوش قرار داده مبنی بر اینکه جگرش سیاه میشود وباید آن دنیا جواب پس بدهد.
و اما کهکشانی بعدی جناب استاد آلونسو تنها بازیکن صاحب محاسن و ریش و پشم رئالی که پاسهای قطری ودقیقش از این گوشه زمین به آن گوشه دیگر روی بند کفشهای هم تیمیش فرود آمده و نشان میدهد به بعضیها که حتما نیازی نیست که برای نیل به دروازه حریف انقدر پاس به هم لطف بفرمایید که هم حریف را گیج نموده و هم گاهی اوقات خودتان را ویادتان برود که دروازه ای هم هست و خرس وسط که بازی نمیکنید که الهی بارها مجبور شوید بعد ازسوت پایان بازی چمن ورزشگاهتان را آبیاری نمایید.
واما بازیکنی که خوشگلیش طعنه غلیظی میزند به دنی و رونی و فرانک و سایرین که بعضی او را بی بی فیس دانسته وبعضی قیافه اش را مردانه و جذاب میدانند که البته اینجانب ترجیح داده بیش از این در مورد ایشان سخنی نگویم چون بیم آن داشته که مورد هجوم همه جانبه عاشقان و دلدادگان وی قرار گرفته و بنده حقیر نه تاب مقاومت در برابر ایشان را داشته نه حوصله ای برای جر و بحث.پس بهتر است دور این مقوله را خط قرمز گرفته وجزو موارد ممنوعه دانسته وخفه خان بگیریم.
واما بی انصافی باشد اگر از بازیکن محجوب ترک تبار یا شایدم کرد تبارآلمانی صفت سخنی در میان نیاورده که قیافه مظلومانه اش ما را یاد کوزت انداخته و انگار ژوزه هم ژان والژان است که او را از سختیهای زندگی رهانیده و سبب گشته تا ایشان ژوزه را جای پدر خود بخواند وسوژه ای فراهم نماید بس خنده دار جهت دست انداختن ومزاح هم بازیهایش که البته اقتدار ژوزه هم بی شباهت به اقتدار پدرخوانده نیست و اگر جناب اوزیل را رها فرمایید احتمالا یواخیم لو را هم پدر خوانده 2 خود خواهد خواند. حالا اینکه پدر خوانده 3 و4 ایشان که خواهد بود خدا به خیر کند.
واما از هرچه بگذریم سخن دوست خوشتر است.اعجوبه زمان مهاجم ترین مهاجمان گلزن ترین گلزنان شوتزن ترین شوت زنان وخوشتیپ ترین خوشتیپان رونالدوی زمان که درود همه رئالیها بر او باد که خون مدافعان حریف را در شیشه نموده واز هوا وزمین و چپ و راست برآنها صاعقه های آسمانی سرازیر نموده گویی بلای اسمانی بر سر و هیکلشان نازل گردیده فوتبالیستی که پای چپ و راست نمیشناسد و با هر دو پای مبارکش و عضلاتی نمایان چنان میشوتد که طومار دروازه و دروازه بان و دفاع وتوپ وتور وهمه را یکسره در هم می پیچد واز هنر سرزنیش همین بس که همانند کانگورو چنان میجهد و توپ را در فیها خالدون دروازه حریف قرار میدهد چه قرار دادنی واز گامهای سریعش همین بس که اگر تماشاگرنمایی به جای کبوتر یوزپلنگی درون زمین ول نماید چه بسا تنها کسی که میتواند پابه پای این حیوان دویده واورا اخراج نماید جناب رونالدوست وپا عوض کردنش را که دیگر نگو که وقتی چنین میکند مردمک چشم حریف حول محور خود 360 درجه دوران مینماید.
واما نهمین کهکشانی که تا چندی پیش به سان گربه ای بی آزار و ملوس بود که میو میواش حتی موشهای ایالت ناکجاآباد کاتالان را نمیترساند واینک تبدیل به شیری غران گردیده که نعره اش لرزه بر هیکل هر حریف ناجوانمردی میاندازد و بدون شک نام کریم برازنده اوست که از کرامات شیخ ما همین بس که گاهی اوقات چنان گلهای فضایی خلق میکند که انگشت حیرت به دهان همه میماند وگاهی هم از روی دل رحیم ودلسوزی در حق حریفان وبه جهت اینکه فرجه ای به ایشان داده باشد کرم نموده و موقعیتهای مسلم را نمیزند تا همچنان بازی را در هیجان واسترس خود باقی گذارد و مارا هم در کف.والبته خونسردی و استیل بازیش گاهی اوقات ما را به یاد شاه فوتبالیست گذشته بهترین بازیکن نیم قرن که خودش یک تنه یک تیم را حریف بود زیدان کبیر می اندازد هرچند که این کجا وآن کجا.
واما دهمین کهکشانی شیرمردی استخوانی و نازک اندام که مدتی است از غم فراق ایشان در عذابیم ودلمان برایشان بسی تنگ گشته است وبا اینکه مدت مدیدیست که نیست اما همچنان نام نامی وی در لیست بهترین پاس گل دهنده ها میدرخشد وهنگامی که در زمین میخرامد انقدر تحرک به خرج میدهد و بالا پایین می پرد و میچرخد و میرقصد و میتابد که هول ورمان میدارد که نکند خدای ناکرده پاهای دراز و لاغر ایشان مانند فتیله دور هم پیچ خورده وما بازهم از دیدن بازی چشم نواز ایشان محروم گشته وبه خیل عظیم مصدومان بپیوندند چندباره.
ویازدهمین کهکشانی جناب استاد گونزالو که چیپ میزند به تمام معنا واگر روی فرم باشد محال است موقعیتی هدر رودمگر اینکه بازیکنی از پشت بیاید و بخواهد که زودتر توپ را بنوازد و کاسه کوزه را به هم بریزد و ما را یاد کارتون فوتبالیستها بیندازد که برادران تاچیبانا چگونه همزمان توپ را باهم میشوتیدند و دروازه بان را با توپ درون دروازه جا میدادند چه جادادنی.پس ما خیرخواهانه به جناب گونزالو نصیحت میکنیم که اگر دیدی رونالدو آمد تو خودت را مانند بچه آدم بکش کنار وگرنه خونت پای خودت است.
وبالاخره سرمربی مربیان خاص ترین خاصان پرحاشیه ترین حاشیه داران صادقترین صادقان که پشت و رو ندارد و هرچه در دل دارد همان را بر لب دارد اعتبار دنیای مربیان مورینیو زمان که گاهی با زبان و گاهی با انگشتان مبارکش از خجالت حریفان درآمده و کمدی ترین صحنه روزگار را خلق فرموده ومایه سرور وشادمانی مارا فراهم مینماید آنهم در تلخ ترین زمان که اگر کل هالیوود و خالیوود و چارلی چاپلین و جری لوئیس و سایر ایشان هم گرد هم آیند در خلق چنین موقعیت کمیکی عاجز بوده طوری که طبق اطلاعات موثق واصله حتی بسیاری از بارسا دوستان وجمعی از بزرگان و شیوخ دنیای فوتبال که به ظاهر این عمل را تقبیح نموده هم در دل کلی خندیده و خر کیف شده اند.خوشتیپ مربی که تواناییش حد و مرزی ندارد وهرچه حریف زوردارتر است او هم زوردارتر میشود وبه قول دون دیگو چنان بازیکنانش را میچلاند که اگر چوب خشک هم باشند تبدیل به ستاره ای میشوند که نگو و نپرس والبته با سلولهای خاکستری مغزش چنان میاندیشد و خلق میکند که حسرت و حسا دت همگان علی الخصوص گودزیلای زمان را برمی انگیزد و مدام از درون آستینش ترکیبها و تاکتیهای مختلف و نقشه های فضایی درآورده که مارا یاد کلاه جادوگران میاندازد وخدا خشم این جناب را نصیب گرگ بیابان نفرماید که بدون خشم هم بسیار ابهت و جذبه دارند که اگر خدای ناکرده بر بازیکنی درون زمین خشم گرفته همانند گونزالوی بخت برگشته وبر وی فریادی ول نمایند بازیکن کلا از زندگی بیزار گشته و دچار افسردگی حاد میگردد هرچند که دوباره یک لبخند ملیح ایشان بازیکن مرده را هم شوق پرواز میدهد.
ودر آخر بازهم تکرار موکد نموده که مطالب بیان شده را جدی نگرفته واگرخنک وبیمزه بود به بامزه گی خودتان ببخشید.بویژه عالیجنابانی که با 2 من عسل هم نمیتوان قورتشان داد.بیش از این از ما برنمیامد.برگ سبزی بود تحفه درویش.

ارسال نظر برای این مطلب

	این نظر توسط خط خطی در تاریخ 1348/10/11 و 20:42 دقیقه ارسال شده است

			خیلی خوب بود گونزالوی منو بیشتر ازش تعریف می کردی فقط!