در دهه هشتاد ، امیلیو بوتراگوئنو به عنوان پسر شایسته انتخاب شد . خجالتی ، سر به زیر ، بلوند و متمول بود . به همین علت بود که برخی او را مدیر اینده تیم دانستند . اما زمانه عوض شد . حالا با گذشت زمان ، باشگاه صاحب بازیکن دیگری شده که شمه هایی از بوترا را دارد . صورت بدون ریش بوترا ، با ریش سرخ ژابی آلونسو عوش شده است . هر دو اداب معاشرت را به خوبی بد هستند و مدل موهای خود را خیلی ساده می زنند .
خرید ژابی آلونسو ، بی تردید به تیمی که برای ارائه وجهه خود به جهانیان نیاز به بازیکنانی با کلاس دارد ، یک تصمیم بزرگ بوده است . اگر کاسیاس یک نماد بزرگ برای زادگاهش است ، ژابی آلونسو نماد یک بچه شهری باکلاس است . بازیکن دیگری نیست که بتوان او را از نظر تیپیک و ظاهری هم سطح سیاستمداران و اقتصاد دانان دانست . ژابی آلونسو ، حجب و حیای کافی را دارد و وجدان اجتماعی او نیز قابل تامل است .
ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
نویسندگان
لینک دوستان
آرشیو
نظرسنجی
فقط ؟
نظرتون در مورد وبلاگ؟
طرفدارکدام تیم هستید؟
پیوندهای روزانه
آمار سایت